سکوت محضی در رسانه های جهان درباره کشته و زخمی شدن هر روزه فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی برقرار شده است. به نظر می‌رسد تمام رسانه های دنیا به این توافق رسیده‌اند که تا زمانی که مسئولان غربی به این نتیجه نرسند که «خطری جدی و امنیتی» برای موجودیت اسراییل در کار نباشد، می‌توان مسئله فلسطین را با کلماتی مانند «نا آرامی» توصیف کرد و می‌توان این اعتراضات را هم «چرخه ای از خشونت» معرفی کنند که می‌تواند توسط ارتش و نیروهای امنیتی اسراییل به خوبی مدیریت شده و در نطفه خفه شود. با این حال آنچه که دنیا این روزها در کرانه باختری و غزه مشاهده می‌کند، «دور تازه ای از خشونت‌ها» نیست بلکه ادامه حرکت‌های آزادی‌خواهانه و مقاومتی است که فلسطین در قبال تجاوز اسراییل از خود نشان می‌دهد.
اصطلاح «چرخه خشونت» گرچه متأسفانه از جانب رهبران فلسطینی نیز شنیده می‌شود، به معنای مبهم و تاریک نشان دادن وضعیت مهاجران و شهرک‌نشینانی است که سعی دارند با زور وحشیانه خود، وضعیت فلسطین را همچنان در استعمار و استثمار اسراییل نشان دهند. مسئله اصلی این نیست که افراطیون در هر دو طرف تلاش دارند مذاکرات صلح را به شکست بکشانند، واقعیت این است که این مذاکرات بیهوده، باعث پیشرفت اسراییل در گسترش اشغالگری خود در فلسطین است. مسئله ای که باعث می‌شود استفاده از واژه چرخه خشونت در فلسطین تکرار شود، تلاش صهیونیست‌ها برای معادل نشان دادن جوانان فلسطینی با خشونت طلبانی است که به شهرک‌نشینان حمله می‌کنند و در نتیجه این مشروعیت را به اسراییل می‌بخشد که بتواند کشتار گسترده ای را فلسطین انجام دهد. در واقع نباید به جای واژه مقاومت از چرخه خشونت استفاده کرد و این طرحی کاملاً صهیونیستی برای رسانه‌ها است.
اسراییل «با نام صلح» در حال گسترش جنگ روزانه خود علیه فلسطینیان است. اقداماتی که با محدود کردن جنبش فلسطینیان، از بین بردن و خراب کردن خانه‌هایشان، آواره کردن خانواده‌های فلسطینی کشتن آنها و بمباران کردن خانه‌ها و شهرهای آنها همراه است.
این مسئله اتفاقی نیست که از معاهده سال 1991 اسلو، تعداد شهرک سازی‌های غیر قانونی اسراییل به شدت افزایش پیدا کرده است. از همان آغاز، اسراییل با پشتیبانی آمریکا حاضر به رعایت قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی که مصادره زمین توسط نیروهای اشغالگر را ممنوع کرده بود، نبود و سعی کرد به طور اسلحه و قدرت، جمعیت خود را در سرزمین اعراب فلسطینی نیز گسترش دهد.
حذف قوانین بین‌المللی از تمام چارچوب توافقات اسلو باعث به هم ریختن توازن قوا در منطقه شد و در نهایت به اسراییل اجازه داد که به فعالیت‌های استعماری خود در شرایطی ادامه دهد که از مجازات نیز مصون خواهد ماند. این تحقیقت که حتی رهبران فلسطینی نیز نمی‌توانند در داخل سرزمین‌های اشغالی رفت و آمد کنند و به جای آن، ارتش اسراییل می‌تواند به راحتی کودکان و نوجوانان فلسطینی را ربوده و به سرزمین فلسطینیان تجاوز کنند، همه دستاوردهای توافق اسلو است. اسراییل در وهله فعلی نیازمند تأمین امنیت خود به صورت تأثیر گذاری بر کابینه دولت خودگردان فلسطینی است. در نتیجه این سیاست، دیگر لازم نیست نیروهای امنیتی اسراییل وارد میدان شوند و تشکیلات خودگردان با استفاده از سیاست «رفتار خوب در برابر اشغالگری» سعی دارد به این تجاوز پایان دهد اما این سیاست خود شکل دهنده و ادامه دهنده تجاوزهای قبلی است. با این سیاست، حفظ امینت اسراییل به آزمونی نهایی برای فلسطین تبدیل می‌شود و اسراییل نیز سعی دارد با تأثیر گذاری بر اتفاقات فلسطین و تشدید کردن اوضاع امنیتی در این منطقه، جوانان فلسطینی را وادار سازد که بر علیه این امنیت خود ساخته شورش کنند تا بتواند به بهانه ای برای سرکوب‌های گسترده تر دست پیدا کند. امنیت اسراییل نتیجه نهایی تمام مذاکرات صلح است و این به معنای از دست رفتن تمام فرصت‌ها برای فلسطینیان خواهد بود.
لمیس عنانی- الجزیره
منتشر شده در: روزنامه حمایت
ارسال یک دیدگاه