ویکتور اوربان چگونه غرب را به تکاپو انداخت؟

پیروزی ویکتور اوربان در انتخابات پارلمانی مجارستان به‌احتمال زیاد با واکنش مثبت مسکو، پکن و مارالاگو (محل اقامت ترامپ) مواجه می‌شود اما باعث ایجاد ناامیدی شدید در بروکسل و کی‌یف خواهد شد. بعد از برگزاری انتخابات پارلمانی هفته گذشته در مجارستان، ولادیمیر زلنسکی رییس‌جمهور اوکراین پیروزی اوربان در این انتخابات را مورد نکوهش قرار داده و گفته بود ، اوربان تنها رهبر اروپایی است که به‌صورت علنی از پوتین حمایت کرده‌است. نخست‌وزیر مجارستان اما بعد از اعلام پیروزی در این انتخابات، انتقام خود از زلنسکی را گرفت و بیان کرد زلنسکی نیز جزو یکی از مخالفان او در انتخابات بوده که توانسته او را به همراه سایر مخالفان از جمله بوروکرات‌های مستقر در بروکسل و رسانه‌های بین‌المللی شکست دهد. اوربان ازجمله کسانی بود که در گذشته پوتین را به دلیل این‌که «عظمت را دوباره به روسیه بازگردانده بود» مورد ستایش قرار داده بود و همچنین ازجمله رهبران اروپای شرقی بود که قبل‌از حمله مسکو به اوکراین با پوتین دیداری تصویری برقرار کرده و از این کارو حمایت کرده بود. دونالد ترامپ نیز یکی دیگر از طرف‌داران ویکتور اوربان است. در ابتدای سال جاری میلادی رئیس‌جمهور سابق ایالات‌متحده با حمایت از اوربان در انتخابات پارلمانی مجارستان او را یک «رهبر قدرتمند» خوانده بود که «اقدامی فوق‌العاده و قدرتمندانه در این کشور انجام داده‌است». اوربان همچنین رابطه‌ای خاص با ژی جینپینگ رئیس‌جمهور چین دارد. مجارستان اولین کشور در اتحادیه اروپا بود که واکسن چینی سینوفارم را خریداری کرد و دولت اوربان همچنین باعث منع انتشار بیانیه اتحادیه اروپا در انتقاد از چین بر سر هنگ‌کنگ شده بود.

این نوع توجهات به انتخابات مجارستان که در حدود ۲ درصد از جمعیت اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهد، باعث شده‌است که این کشور نقشی بسیار مهم و حیاتی در اتحادیه اروپا داشته باشد. اوربان با اقداماتی که انجام داده و صحبت‌هایی که مطرح کرده خود را در جایگاه مخالفت با اتحادیه اروپا و همچنین هژمونی غربی قرار داده‌است.

جهت‌گیری‌های سیاسی مجارستان در دوران نخست‌وزیری وکتور اوربان باعث شده‌ که اتحادیه اروپا و کشورهای غربی به سمت تشدید فشارها بر این کشور برای تغییر در سیستم سیاسی‌اش بروند. خانه‌ی آزادی (Freedom House) سیستم سیاسی مجارستان را «نیمه‌آزاد» خوانده‌است و رهبران کشورهای غربی این کشور را دموکراسی غیر لیبرال می‌دانند. آن‌ها معتقدند در انتخابات پارلمانی مجارستان تقلبی صورت نگرفته‌است و به‌صورت عادلانه برگزار شده اما قبل از برگزاری این انتخابات، سیستم سیاسی چنان به نفع ویکتور اوربان شکل داده‌شده که نه رسانه‌ها می‌توانند به آن انتقاد کنند و نه سیستم قضایی قادر است اقدامی علیه نخست‌وزیری او انجام دهد. با وجود نارضایتی اروپایی‌ها از قدرت گرفتن اوربان در مجارستان به‌نظر می‌رسد در غرب تنها کسی که از پیروزی او به‌شدت خوشحال است، ترامپ و طرف‌داران او و افرادی مانند استیو بنن مشاور رئیس‌جمهور سابق ایالات‌متحده باشد که اوربان را یک «قهرمان» خوانده بود.

احزاب دست‌راستی در ایالات‌متحده و اروپا اوربان را به‌عنوان الگو برای خود می‌دانند زیرا او ملی‌گرایی را در سیاست‌های خود اتخاذ کرده و موضع جدی در مقابل پناه‌جویان دارد. در طول کمپین انتخاباتی نیز اوربان مشکلات اساسی کشورش را به بروکسل و رهبری اتحادیه اروپا نسبت داد.

پیروزی اوربان در انتخابات پارلمانی مجارستان این ترس را در بروکسل ایجاد خواهد کرد که ممکن است اتحادیه اروپا از جانب مجارستان مورد تهدید قرار گیرد و یا شاید دیر باشد که اقدامی علیه او صورت گیرد. اوربان ۵۸ ساله رکورددار طولانی‌ترین دوره مدیریت و رهبری در اتحادیه اروپا بوده و ممکن است تا سال‌های آینده نیز همچنان در قدرت باقی بماند. دلیل پایدار ماندن قدرت اوربان در اتحادیه اروپا این است که او توانسته با سایر کشورهای اروپایی مانند لهستان، اتحاد استراتژیک در مقابل اتحادیه اروپا و بروکسل ایجاد کند و در مقابل قوانین اتحادیه اروپا از خود مقاومت نشان دهد. با حمله روسیه به اوکراین به‌نظر می‌رسد اتحاد لهستان و مجارستان دچار دگرگونی‌های شدیدی شود زیرا لهستان به‌شدت مخالف این حمله بوده‌است.

بعد از پیروزی راست‌گرایان در انتخابات مجارستان، به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین انتخاباتی که ازاین‌پس می‌تواند سرنوشت اتحادیه اروپا را به‌شدت دچار تغییر و دگرگونی سازد انتخابات ریاست‌جمهوری در فرانسه است. باوجود این‌که در طول ماه‌های گذشته امانوئل ماکرون در نظرسنجی‌ها جایگاه خوبی داشت، در طول چند هفته گذشته به دلیل افزایش قیمت انرژی و مواد غذایی جایگاه و به‌شدت افت کرده و احتمال پیروزی مارین لوپن در این کشور افزایش یافته‌است. اگر فرانسه نیز به دام راست‌گرایان افراطی بیفتد آن زمان به صورت قاطع می‌توان گفت اتحادیه اروپا دچار تهدیدی فوری و بسیار جدی در خصوص موجودیت خود خواهد بود.